BARANGKALI SEMUA MAHU JADI PELAKON SEKARANG

Sang Penuduh baru selesai menyoal saksinya, seorang mangsa kes rogol secara rela. Saksinya itu tadi sudah memperincikan kejadian yang menjadi isu. Bagaimana mula, bagaimana akhir. Bagaimana kuat menjadi lembut. Bagaimana peluh menjadi airmata. Dan bagaimana kita boleh membiak tanpa mengira tempat, mahupun masa.

Sang Penuduh masih belum puas, barangkali ada yang dikiranya belum difahamkannya kepada Sang Penimbang. Lalu diunjurnya kepada Sang Penimbang: Sang Penimbang, bagi mendapatkan gambaran sebenar kejadian, elok kiranya diadakan lakonan semula kejadian tersebut tadi.

Sang Penimbang kehairanan, barangkali. Tapi ditanyanya semula kepada Sang Penuduh: Lakonan semula? Siapa yang akan melakonkannya?

Mahu saja aku bersuara: Sang Penimbang, sayalah yang layak dan patut melakonkannya semula. Kerana saya punya kekuatan yang sesuai.

Walaupun saya langsung tiada pengalaman, tapi saya punya keinginan untuk belajar. Saya bersenam harimau setiap pagi sebelum embun menyejat Sang Penimbang. Segala pantang larang orang tua-tua kebanyakannya saya patuhi.

Sang Penimbang, pilihlah saya untuk watak itu.

*Sudah tentu aku tak mengeluarkan ayat-ayat tulisan italic di atas.